یه روزی من به چشمات پیله کردم

میخواستم مثل یک پروانه باشم

به دور تو بگردم تا دم مرگ

میون آسمون تو رهاشم

ولی افسوس تو این و نخواستی

نخواستی مال هم باشیم همیشه

نخواستی زندگیمون جون بگیره

نفهمیدی که اینجوری نمیشه

نمیشه عشق ودست کم بگیریم

یا توی زندگی مغرور باشیم

با اینکه زیر یک سقفیم اما

فقط مجبور و از هم دور باشیم

تموم زندگی با عشق برپاست

نباشه میشه عادت، میشه تکرار

که آجر روی آجر از گلایه

بدون عشق روزی میشه دیوار